7 maart - 3 april 2009

Marleen Andela presenteert een videowerk dat bestaat uit twee keer een drieluik. Uitgangspunt is de weg die het model aflegt in de ruimte. Ruimte en video gaan een dialoog met elkaar aan op verschillende niveau's. Altijd zichtbaar van buiten.

www.marleenandela.com

Kunst draait om een bepaalde focus. Een kunstenaar creëert een kader waarbinnen dingen in beschouwing genomen kunnen worden. De focus kan hierbij op van alles liggen: Op mimesis, op een concept, op expressie, op maatschappelijke gebeurtenissen, op andere dingen of op een combinatie van deze dingen. Ik focus mij op een formele manier. Ik werk aan de hand van patronen of systemen die ik zelf verzin. Mijn werkwijze gaat gepaard met de overtuiging dat het logische en harmonische verwant zijn aan het esthetische. Logos, logica is iets wat niet een hypothese nodig heeft om gerechtvaardigd te worden, het heeft niet een verwijzing nodig. Daarom wil ik mij focussen op de focus zelf en kaders maken die over de kaders zelf gaan.

De eigenschappen van de plek en de afmetingen van de plek zijn het uitgangspunt geworden voor een video die ik maakte voor de expositie. Door het medium, de ruimte en andere elementen in het werk tegen elkaar uit te spelen hoop ik een ervaring te creëren die gaat over het werk en de plek an sich, een ervaring die hier en nu van het werk en de plek betreft.

In mijn videodrieluiken manipuleer ik de tijdspanne. Hetgeen ik gefilmd heb dient daarvoor als uitganspunt. In dit geval is dat de weg die het model aflegt in de ruimte. De ruimte en de video gaan een dialoog met elkaar aan op verschillende nivo’s.

Het medium video intrigeert mij. Statische objecten kunnen een verhaal vertellen over een proces dat heeft plaatsgevonden, maar het zijn overblijfselen, een soort relikwieën. De toeschouwer is buitenstaander. Video is dan weliswaar net zo goed overblijfsel van iets dat plaats heeft gevonden, het heeft de briljante eigenschap een proces te kunnen ontrafelen. Een video is niet in een blik te aanschouwen, daardoor is de toeschouwer meer onderdeel van wat hij of zij ziet. Een video simuleert een hier en nu.

Het woord esthetiek betekent in zijn oorspronkelijke Griekse betekenis zintuiglijke ervaring of gevoel. Door het medium video in te zetten tracht ik het systeem en de esthetiek die daar mee gepaard gaat voelbaar te maken, zodat het voor even niet alleen de elementen in het werk zijn die tegen elkaar uit gespeeld worden, maar dat de toeschouwer daarin opgenomen kan worden.

Marleen Andela