Ik heb 1000 sterren geboren zien worden
7 april - 31 augustus 2012
Op de trappen van het Noorderstation staan sinds 20 mei precies 1000 bloemen,
paars, purper en blauw. Er zitten ook een paar witte tussen. Ze lijken op de
vijfpuntige bloemen van de klimmende winde, maar deze zijn gemaakt van tule en
organza. Kunstenares Mari Mare heeft er in Nederland en op Sicilië meer dan een
jaar aan gewerkt. Een zachte bries, veroorzaakt door ventilatoren, doet de
bloemen wiegen. Helemaal beneden kruipen de bloemen uit het zand. Van daar
klimmen ze over de treden omhoog en boven gaan ze zwevend verder naar de einder,
waar ze overgaan in hun schaduwen.
Het is een heel poëtische installatie. Voor Mari Mare is de natuur essentieel.
Zo kunnen voor haar de sterren, die we vaak als vijfpuntig zien, zich in de
bloemen spiegelen, of andersom. Je zou kunnen zeggen dat de bloemen, als ze
bovenaan de trap zijn gekomen, overgaan in sterren. De titel is "Ho visto
nascere 1000 stelle", Italiaans voor "Ik heb 1000 sterren geboren zien worden".
Tot 31 augutus kunt u dat op de trappen van Kunstruimte Zuidoost in het Noorderstation zien gebeuren.
Mari Mare (Myriam Carati) - Ho visto nascere 1000 stelle (Ik heb 1000 sterren
geboren zien worden), Kunstruimte Noorderstation Zuidoost (spoor 1), Station
Groningen Noord, Kastanjelaan 1, Groningen. Tot 31 augustus 2012 dag en nacht te
zien.
De opening was op
zondag 20 mei 2012 om 15.00 uur
Thesis
Bewust heb ik in mijn studie gekozen voor het ontwikkelen van zoveel mogelijk disciplines en technische vaardigheden. In het ontstaansproces van mijn werk laat ik mij in grote mate leiden door gevoel en intuïtie. Vrijheid van uitdrukkingsmiddel – vaak een impulsieve keuze – ervaar ik daarbij als onontbeerlijk.
Vaak beleef ik de wereld rondom mij, de cultuur waarin ook ikzelf ben opgegroeid, als in zichzelf gevangen geraakt, slechts gewaardeerd op grond van zelfuitgevonden, kortstondige functies en doelen; een platgemaakte, eenduidige wereld.
Ik probeer iets van de echte wereld, mijn eigen bestaan en de samenhang daartussen grijpbaar te maken. Daartoe zijn zwerftochten noodzakelijk; ik reis door de wereld en in mijzelf. In mijn werk leg ik al spelend en denkend steeds opnieuw mijn op dat moment geldende bevindingen vast.
Vaak heeft mijn werk in wisselende gradaties visuele raakvlakken met de realiteit. Toch ben ik slechts dan in gelijkenis geinteresseerd wanneer deze terugvoert naar onbekende, nog naamloze, onuitgekristalliseerde werelden; gebieden in wording of juist gebruikte gebieden, vanuit een vergankelijkheid achtergelaten, wachtend om weer opgenomen te worden in een oorspronkelijke ongereptheid.
Ik zoek scherpe contrasten, breekpunten, grensgebieden en overgangen. Graag loop ik op de randen van het leven zelf.
Een jarenlang verblijf op Sicilië, zich sterk aftekenend tegen een vroegere woonplaats in Toscane, heeft mij bewust gemaakt van mijn drijfveren en fascinaties. Binnen het door zeeën omsloten land, de overweldigende, ongenaakbare natuur, de daaraan verbonden geslotenheid van de mensen en hun taal, ben ik getuige en onderdeel van een zich nog voltrekkend scheppingsverhaal; verre van lieflijk, maar waarachtig.
Ik verzamel terplekke kleine stukjes “neerslag” voor wanneer ik afstand moet nemen. Ik draag ze als kostbaarheden met mij mee. Zoals in de “Pietre” (“stenen”) krijgen ze een ereplaats in mijn werk.
Mari Mare