Als kind construeerde Henk Puts een koninkrijk. Drie eilanden, twee groot, één klein, met een lange geschiedenis, met steden, havens en moerassen, afgelegener dan Tristan da Cunha.

De atlassen van het koninkrijk, de geschiedenisboeken, tijdschriften en bootverbindingen, bestaan alleen nog in het lichaam van de kunstenaar.
Onlangs realiseerde hij zich, op één van zijn herhaaldelijke reizen over de grens, bij voorkeur over water of rails, dat hij eigenlijk alleen daar naartoe wil, maar dat hij dan eeuwig onderweg zal zijn, omdat waar daar is hij niet weet. April 2013 registreerde hij zijn miljoenste kilometer, maar wellicht moet de afstand daarheen in lichtjaren worden uitgedrukt.

Als overstapstation op deze voortdurende reis presenteert Henk Puts twee railstaven met monumentale bielzen. In de projectperiode zal hij deze reis verder ontwikkelen.

Met projecten als 712 Grenzen, Nooduitgang, Plaatsen waar ik droomde, Eingang und Ausgang, Ordnung der Himmelfarht en Waarom reizen de ramen niet? verwees Henk Puts eerder naar de voortdurende verplaatsing.

Deze installatie werd aangevangen in De Portiersloge als Waarheen? Daarheen! Maar waar daar is weet ik niet.