Ooit kon je via mij naar het spoor
ik bleef, maar ging gelijk teloor
ik ben een vacuüm vol oude tijd,
waarin de drukte in de stilte glijdt,
niets meer blijft zoals het was
ik ben als loze trap gevat in glas,
het dringt maar amper tot me door
dat ik geen entree ben naar het spoor
hier is geen haast en klinkt geen groet
en niemand komt elkaar nog tegemoet
er is geen ritme of tred die de toon zet
geen hijgen meer, geen puffen, geen pret
niemand die op mij naar boven sjokt
of die moeizaam naar beneden sloft
geen mens of hond, die even versnelt
alle voetstappen zijn voorgoed geteld
nee, op mij zal niemand meer stil staan
het is voorgoed uit met komen en gaan
© Gerhild van Rooij
Groningen / Aldtsjerk, 1 februari 2014
1februari - 31 maart 2014