Mette Bus	Een ronde rotondemoeke
		Een ronde rotondemoeke Kinder, 2012 Kunstenaar: Mette Bus Plaats: rotonde Korreweg Techniek: Brons en cortenstaal, bijna 2½ meter hoog Daar staat ze dan, in haar volle glorie: de bronzen moeder met haar kroost, één kind op de arm, het ander aan de hand. Alle drie hebben ze prachtige gouden haren, maar kleren hebben ze niet. Het meisje wijst op het asfalt en probeert haar moeder mee te trekken. Die staat echter met haar forse moederheupen stevig op de grond en staart heldhaftig in de verte. Het lijkt of ze wil voorkomen dat de kinderen worden aangereden door zo’n enorme Q-bus, die om de rotonde manoeuvreert. Het beeld is nog maar pas onthuld, op 13 mei 2012, Moederdag. Het kind wees toen op het blauwe kleed op de grond. “Kijk, daar zat ik in verstopt!” lijkt ze te zeggen op de foto, blij dat ze eindelijk bevrijd is van het veel te lange verblijf in het atelier van kunstenares Mette Bus. Onderdeeltjes uit de bureaucratie hadden de plaatsing lang tegengehouden. Het is al weer drie jaar geleden dat er op de wijkstemdag gekozen was voor een beeld op de rotonde. Het idee was ingediend door Riet Kuipers en Rosita Knap, en zij waren dan ook prominent aanwezig bij de onthulling. Zij trokken het blauwe hulsel rond de moeder weg, nadat twee echte kinderen het bronzen kind hadden onthuld. Toen ik die zondag op de rotonde aankwam, enkele minuten na twaalven, zag het zwart van de mensen. Auto’s en fietsers reden voorzichtig tussen de menigte door, langs het stuk bronzen dijbeen, dat de blauwe doeken blootgaven. Aline Kiers was al aan het aankondigen. In de drukte kon ik geen bekenden ontwaren. Pas later vond ik ze op mijn foto’s. Onthulling Mederedacteur Ike Wagenaar was er al voor twaalven en schreef een eigen impressie van deze bijzondere gebeurtenis: Het koor van “Jasmijn” bracht een prachtig lied ten gehore en zo kwam de onthulling steeds een stapje dichterbij. Het verkeer dat de rotonde passeerde was vooral verbaasd, zich afvragend waarom er zoveel mensen bij de rotonde stonden en er iemand met een microfoon in het midden stond. Twijfel was in sommige ogen te lezen of ze wel van de rotonde gebruik mochten maakten, maar Aline gebaarde dat ze rustig door konden rijden. Riet en Rosita kregen het woord en toen was het eindelijk zover. Twee kinderen onthulden een deel van het beeld, een kind. Daarna was het aan Riet en Rosita om de rest te onthullen. Het doek werd stukje bij beetje om het beeld weggehaald, totdat uiteindelijk het hele beeld te zien was. Prachtig! Wat een geweldig stuk werk heeft Mette geleverd! Een moeder in brons met haar kroost. Maar daarmee was nog niet een eind aan de verrassing gekomen: zowel Riet als Rosita kregen van Mette een replica van het beeld overhandigd. Ronde lijnen Tenslotte was er natuurlijk het nodige te eten en te drinken, op de hoek voor schoenmakerij Jan Venema, waar de stoep het breedst is. Daar werd nog lang nagepraat. Ik moest echter verder en had geen tijd om de kunstenares aan te spreken. Eerder had ze me al verteld dat het beeld al heel lang klaarstond, en dat ze graag wilde dat er gras of desnoods kunstgras op de zacht glooiende sokkel zou komen. Dat kon kennelijk niet, nu is het kaal asfalt. Maar oplettende passanten kunnen zich vast wel voorstellen wat dat is, waar het kind naar wijst, en ook natuurlijk wat de starende moeder ziet, en het kind op de arm. Overigens staat er van Mette Bus nog een beeld in de stad, in de H. L. Wichersstraat: een vrouw met een gele bloemetjesjurk strak rond haar forse heup- en bilpartij. Ook dat beeld kwam er dankzij een initiatief van bewoners. En in de hal van het Praedinius Gymnasium staat sinds 2008 Venusgordel, een beeld met net zulke karakteristieke ronde lijnen. Henk Puts Met dank aan Mette Bus en Ike Wagenaar Meer over Mette Bus op haar website