De Korrespondent onder het pseudoniem Eelco Boetes
Vlakbij de Jumbo zie ik in een stoeprandput iets bruins zitten. Zijn dat stekels? Een egel? Je ziet ze steeds vaker in de stad. Het arme dier probeert zich in de stroom staande te houden. Ik stap af om het beestje te redden, maar opeens beweegt een lange roze staart. Het draait zich om en kijkt naar mij met een spitse rattensnuit. Zijn kletsnatte haren plakken aan elkaar.
'Wat doe jij hier?' vraag ik.
'Gaat jou dat wat aan?' hoor ik piepen.
Wie houdt me voor de gek? Ik kijk om me heen, maar de hele wereld is binnen.
'Zei jij wat?' vraag ik de rat. Zijn roze oren draaien; zijn oogjes weerkaatsen de donkere hemel.
'Ik zei, gaat jou dat wat aan, mens?'
'Nou, ik dacht dat je een egel was. Ik wilde je redden,' stotter ik.
'Een egel hè, en een rat laat je gewoon verzuipen?'
'Nou, nee, ik wil jou ook best redden, als je dat graag wilt.'
'Als ik dat wil hè? Het is niet de eerste keer dat je mij laat verzuipen.'
'Niet de eerste keer? Ik heb nooit een rat laten verdrinken.'
'Oh nee, hij weet er niets meer van, hij herkent me niet eens. Kijk me eens goed aan, mens!'
De hemel dondert en plots herinner ik me de rat, die me, jaren geleden, aankeek vanuit een la met dinky toys, kapot geknaagde knuffels en een klapperpistool.
'Ben jij dat?'
'Nou en of. Als het aan jou had gelegen had ik niet meer bestaan.'
'Maar ik heb je toen laten gaan!'
'Alleen omdat het je niet gelukt was mij te verzuipen, in die lekke koelbox. Een hele nacht heb ik voor mijn leven geworsteld.'
'Moet je luisteren, je viel mijn zoon lastig, je scheet in zijn bed en je knaagde zijn knuffels aan flarden!'
'Is dat een reden om me te verzuipen?'
'Je had niet bij ons binnen moeten komen. En je had gewoon kunnen vertrekken toen ik je opjoeg.'
'Omdat ik een rat ben hè? Ieder ander, die bij jullie kwam, werd vorstelijk ontvangen, en kreeg allerlei heerlijkheden voorgeschoteld, maar ik werd drie dagen opgejaagd.'
'Het spijt me, maar mijn zoon wilde zijn kamer terug. Je hebt me drie dagen bezig gehouden. De hele kamer heb ik leeg moeten halen, alleen om jou te vangen.'
'Je zag er idioot uit, met die rubberen handschoenen, die helm, die stok en die bak met lijm. Als mijn leven niet in gevaar was geweest had ik gelachen. '
'Je weet niet wat een opluchting het was toen ik je in die koelbox had gelokt.'
'Kon je wel, tegen een kleine rat?'
'Maar ik heb je laten gaan!'
'Nadat je mij zowat verzoop!'
'Het spijt me. Maar kunnen we nu geen vrede stichten?
'Vrede? Ik wil een duel! Kom morgenvroeg bij dageraad naar de ruïne, voorbij de begraafplaats, bij het kanaal links en dan honderd meter verderop het weiland in.'
Wordt vervolgd!
Volgende aflevering
Proloog
