De Korrespondent onder het pseudoniem Eelco Boetes
'Hoera! Hoera! Hoera!' roepen alle ratten weer. Steeds meer wijfjes trippelen om mij heen en roepen 'Kobus, zeg wat!'. De vaalbruine rat komt naar voren.
'Welkom!' zegt Kobus plechtig. 'Je hebt ons een grote dienst bewezen! En hier heb je een fantastische toekomst. Er is eten in overvloed en je mag zoveel wijfjes uitzoeken als je wilt!'
'Maar ik ben een mens,' piep ik zacht. Ga ik de rest van mijn bestaan in riolen slijten? Ik zwijg en kijk naar de duizenden ratten die mij aanstaren. Willen ze dat ik 'dankjewel' zeg? Ik slaag er niet in om dat uit te piepen. Door de stilte hoor ik buiten vogels.
'Weer zo'n ondankbaar mens!' hoor ik roepen.
'Hij is sprakeloos van dankbaarheid!' zegt de oude rat voorzichtig, maar nog voordat hij is uitgesproken stuift de massa uiteen en verdwijnt in de keldergangen. 'Ze zullen wel honger hebben,' zegt de oude rat tegen mij.
'Ik wil graag mijn eigen lichaam terug'.
'Net zo ondankbaar als die anderen hè? Ga maar naar je vriendjes, daar.' Hij wijst naar een nauwe opening en verdwijnt zonder groet.
Ik kruip door het gat en kom in een hol waar een klein straaltje daglicht binnenvalt, tussen verweerde kloostermoppen door. Daar zitten drie ratten bij elkaar te rillen.
'Zo, ben jij ook door de buis gekropen?' vraagt de een.
'Dat vroeg hij mij ook,' bromt de tweede.
'Dat is Jaap, dit is Bart en ik ben Simon,' zegt de derde, 'Jaap is wethouder, Bart verkoopt kunst en ik schrijf.'
'Je schreef!' bijt Bart hem toe.
'Jij verkocht!' antwoordt Simon.
'Waar leven jullie nu van?'
'We vreten afval van het kerkhofrestaurant. Als we eens wat anders willen gaan we naar het crematorium.'
'Hoe lang zijn jullie hier al?'
'Ik was net benoemd,' zegt wethouder Jaap, 'De rat die mijn plaats heeft ingenomen laat zich nu dagelijks in dure auto's de grens over rijden.'
'En hij heeft zijn secretaresse vervangen door een piepjong ding dat hem niet alleen maar graan moet bezorgen!' roept Simon.
'Mijn rat is kitsch gaan verhandelen. Die van Simon schrijft alleen nog reclameteksten. Rijk dat ze nu zijn! En het zou me niets verbazen als die wethouder met de gemeentekas zijn wintervoorraad havermout aanlegt.'
'Hoe weten jullie dat allemaal?'
'We zijn gaan kijken.'
'Kan dat?'
'Voorbij het kerkhof kun je overal het riool in; bij elke put kun je naar buiten. De stadhuistoiletten hebben een directe verbinding. Maar ik zou maar niet thuis gaan kijken.'
'Waarom niet?'
'Wat denk je? Was je soms alleen op de wereld?'
Wordt vervolgd
Volgende aflevering
Vorige aflevering
