De Korrespondent onder het pseudoniem Eelco Boetes
's Nachts zoek ik mijn weg door het riool. Er stroomt nog steeds water naar binnen. Ik moet zwemmen en ik klim bij elke put naar boven om te zien waar ik ben.
Bij de kapper klim ik de straat op. Door het donker ren ik langs de muren van mijn flat. Er staat een kelderraampje open. Als rat ben ik een stuk behendiger. Ik spring in de afvalkoker en kruip voorzichtig omhoog naar de zevende etage. Daar glip ik de keuken in. Het nachtlampje in de hal brandt. De deur van de slaapkamer staat op een kier; het bed kraakt. Ik verberg me tussen het wasgoed en zie de dekens tekeergaan. Ik heb Annet lang niet meer zo horen kermen. 'Ik heb je zo gemist in bed,' hijgt ze tussendoor.
'Blijf van haar af!' piep ik.
Mijn gezicht komt onder de dekens vandaan en kijkt me recht in mijn snuit.
'Hé, ben jij dat? Er staat een koelbox voor je klaar! En hij is niet lek.'
'Koelbox? Ik lust wel wat,' zegt Annet. Ik zie mijn lijf uit bed stappen en zonder iets aan te trekken naar de keuken gaan. Ik trippel achter hem aan. 'Ik wil mijn lijf terug' piep ik.
'Geen denken aan,' zegt hij, 'ik vermaak me prima. Jij hebt je vrouw totaal verwaarloosd. En morgen ga ik naar Wenda.'
'Ik heb niets met Wenda.'
'Maar ik wel. En ook met Carla. Jammer alleen dat je zo'n armoedzaaier bent, maar daar vind ik wel wat op. En kom nou maar hier, dan stop ik je in die bak.'
Ik vlucht de kamer van Tom in, kruip door de bergen speelgoed en verstop me in een openstaande la vol knuffeldieren.
'Morgen vind ik je wel,' hoor ik de rat met mijn stem roepen vanuit de hal, 'Ik weet hoe ik ratten moet vangen, maar ik heb nu iets beters te doen!'
Ik hoor Tom snurken. Hij slaapt altijd diep. Ik spring op zijn kussen en trek hem met mijn tanden aan zijn haar tot hij wakker wordt en 'au!' roept. Hij grijpt met zijn handen naar zijn hoofd en pakt mij dan vast alsof ik zijn knuffel ben.
'Ik ben je vader!' piep ik. Hij laat mij prompt los. Ik val op zijn deken. Hij kijkt mij aan met open mond. Ik denk dat hij gaat schreeuwen, maar hij kan niets uitbrengen.
'Ik ben je vader echt!'
'Nou begrijp ik het! Pappa deed zo raar. Hij vertelde alleen nog over riolen en tunnels en over banken die hij ging beroven.'
'Ik ben je vader.' Hij streelt me over mijn vacht, terwijl ik hem vertel wat er gebeurd is.
'Morgen ben je vast weer gewoon!' zucht Tom, en sluit zijn ogen.
Als ik hem hoor slapen glip ik onder zijn hand vandaan, ren naar de keuken, klim door de stortpijp omlaag en klauter door het kelderraampje naar buiten. In het riool zoek ik mijn weg terug naar de ruïne achter het kerkhof.
Wordt vervolgd
Volgende aflevering
Vorige aflevering
