De Korrespondent onder het pseudoniem Eelco Boetes
Bij dageraad ben ik terug. Ik kruip door het nauwe gat naast de rioolbuis naar binnen. Wethouder Jaap, kunsthandelaar Bart en schrijver Simon slapen knus tegen elkaar. Als de eerste zonnestraal naar binnen valt ontwaken ze.
'En, hoe was het?' vraagt de wethouder suf.
'Ja, vertel, zegt de kunsthandelaar.'
'Hij vergrijpt zich aan mijn vrouw. Hij probeert al mijn kennissen in bed te krijgen en hij wil een bank beroven.'
'Natuurlijk. Zo worden ze allemaal,' zegt de schrijver. 'Misdadigers zijn het, die ratten!'
De drie voormalige mensen eten in hun hoek zwijgend groenteafval. Ik ben moe, ik heb de hele nacht gerend. Ik wil slapen, maar het is te licht. Ik vraag me af wat de rat nog meer met mijn lichaam gaat doen. Ik heb geen zin om met de kunsthandelaar, de wethouder en de schrijver te gaan suffen. Ik wil weer mens worden, Tom verhalen vertellen en Annet in de armen houden.
Ik schrik op als de wethouder me in mijn zij port.
'Kijk, daar kom je!' piept hij.
Als ik door de rioolbuis naar buiten kijk zie ik mijn lichaam aan komen rennen, zwaaiend met een pistool. Tweemaal knalt hij.
'Hij gaat ons allemaal vermoorden!' roept de wethouder.
'Weg wezen!' piept de kunsthandelaar.
Razendsnel verbergen we ons achter een stuk keldermuur. Door een klein gaatje zie ik hoe mijn lichaam de rioolbuis in duikt.
'Mens, waar ben je!' krijst hij woest.
Hij tijgert zijn lichaam naar binnen. Halverwege de buis begint hij plotseling te krimpen. Zijn handen veranderen in klauwtjes; het pistool valt. Daar staat hij, net zo klein als ik, binnen in de ruïnekelder.
'Mens, waar ben je!' krijst hij, heel wat minder hard dan daarnet. Ik verlies mijn angst en loop op hem af.
'Wat heb jij uitgevreten?'.
'Gaat jou dat wat aan?' piept zijn rattenstem. 'Als je het wil weten dan ga je maar naar buiten. Je mag je lichaam terug!'
'Kom naar buiten met de handen omhoog!' hoor ik een megafoon.
'Hufter! Heb je iemand vermoord?' Ik vlieg hem aan.
'Dat pistool van jou werkte niet! Maar ik had graag een ongewenste rat verzopen.' roept hij, als ik hem op zijn rug draai.
'Ga dan!' roept de wethouder. 'Grijp je kans! En zorg dat wij ook weer terug kunnen!'
'Kom naar buiten met de handen omhoog!' klinkt opnieuw de megafoon.
'Kijk, daar staan politiebusjes! De commissaris zelf is erbij!' roept de wethouder.'
'Ze schieten me nog dood!' zeg ik, terwijl ik de rat stevig vasthoud, mijn tanden in zijn nek.
'Als je nu niet gaat dan ga ik!' roept de kunsthandelaar. 'Liever met jouw lichaam in de gevangenis dan hier blijven vegeteren!'
'Kom naar buiten met de handen omhoog! We weten waar je bent!'
'Snel nou, roept de schrijver, voordat hij zich bedenkt!'
Ik laat de rat los, spring de rioolbuis in en voel mijn lichaam groeien. Ik spring naar buiten en hef mijn lange armen zo hoog mogelijk de open lucht in.
Dit is het einde van de eerste episode van "De rat van de Korreweg".
Op verzoek van lezers ging het verhaal verder.
Volgende aflevering
Vorige aflevering
