De Korrespondent onder het pseudoniem Eelco Boetes
In het huis van Karel vinden we een grote kist. Karel wil niet dat we die openmaken, maar we doen het toch.
Het deksel sputtert knarsend tegen, maar met Barts spierkracht krijgen we de kist open. Simon springt op de rand. ‘Muziek!’ piept hij. Verbaasd kijken we naar het instrument, dat op een stapel oud papier in de kist ligt, terwijl Karel vanuit de koelbox blijft krijsen.
'Waarom maak je zo'n drukte over een oude saxofoon?' roep ik.
'Dat is een altsax,' piept Simon. 'Ik had er een thuis. Als ik schreef speelde ik erop, tussen de regels door.'
'Ik denk niet dat jij er als rat op kunt blazen, maar ik wil het wel proberen. Ik heb net drie maanden les.'
Voorzichtig pak ik het apparaat uit de kist. Ik veeg wat stof weg. Het koper is aangetast. Zwarte spinnen zoeken een goed heenkomen. Het mondstuk zit, met het rietje, op zijn plek. Ik maak het met de mouw van mijn overhemd schoon en zet het op mijn lip. Als ik een lage D probeer, blaas ik een dikke wolk stof de kamer in. Hoestend veeg ik met een groezelige theedoek de binnenkant schoon. Ik maak het rietje een beetje nat en probeer het nog eens. De saxofoon kreunt. Ik test een E, en een F. Na een reeks pogingen beginnen de tonen te klinken.
'Wonderbaarlijk!' roept Simon met zijn oortjes omhoog. 'Ik moet ernaar luisteren!'
Verrukt over de lof van een kenner blijf ik de noten herhalen, terwijl Jaap fronst en Bart zijn handen in de buurt van zijn oren houdt.
'Speel door!' zingt Simon en hij begint te dansen.
'Hou op!' klinkt het vanuit de koelbox.
'Die papieren daar onder in die kist lijken best interessant!' roept Jaap door mijn lawaai heen. Hij pakt wat vellen en houdt ze omhoog.
'Manuscripten!' piept Simon, zonder met dansen te stoppen.
'Blijf van mijn dagboek af!' horen we Karel gillen.
'Kon jij dan schrijven?' roept Jaap naar hem.
Ik laat de saxofoon even met rust. Bart pakt een blad. 'Het is goed leesbaar,' zegt hij, 'Dit is van vorig jaar oktober.'
'Blijf daar verdorie met jullie poten af!' krijst Karel, maar Bart begint onverstoorbaar te lezen:
'Vandaag kwam Vladimir weer graankorrels halen. Hij vroeg of ik voor hem het derde pianoconcert van Rachmaninof kon spelen. Ik beloofde hem er in de bieb naar te zoeken.'
''Is dat jouw dagboek?' vraagt Jaap aan de koelbox. 'En is die Vladimir soms een rat?'
'Jullie hebben niks in die dagboeken te zoeken!'
'Dat concert van Rachmaninof heb ik pas nog gehoord in de Oosterpoort,' zeg ik. 'Het is een beremoeilijk stuk, maar het motief is simpel. Ik kan het jullie laten horen.
Zonder nog naar iemand te luisteren speel ik dezelfde noten als daarnet, met nog een paar erbij. Ik moet even zoeken maar dan heb ik de melodie te pakken. Ik blijf die herhalen, terwijl Simon in trance op tafel danst en zijn kop heen en weer schudt.
Als ik voor de zoveelste keer het motief herhaal, word ik opeens begeleid door een aanzwellend gezoem, alsof de violen en cello’s uit het concert meeklinken. Het geluid lijkt uit de grond te komen.
Opeens springt een onbekende rat uit het luik te voorschijn, gevolgd door een tweede, en een derde. Alle drie springen ze op de tafel en dansen met Simon mee. Nog een rat springt omhoog, en nog een, en nog een. Ze blijven komen. Na een minuut of tien is het hele huis vergeven van de dansende ratten, terwijl ik dat motief blijf spelen, alsof de saxofoon mijn ademhaling heeft overgenomen.
Wordt vervolgd
Volgende aflevering
Vorige aflevering
